Απάντηση της ΔΑΣ ΑΔΕΔΥ Ημαθίας στο άρθρο χαμένη ευκαιρία του Αθανασίου Χειμώνα.

 

Διαβάζοντας το άρθρο για τη «χαμένη ευκαιρία», δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι ευκαιρίες πράγματι χάνονται - ειδικά όταν κάποιοι επιμένουν να αντιμετωπίζουν τον συνδικαλισμό σαν άσκηση πολιτικών ισορροπιών και αριθμητικών συσχετισμών. Ας είμαστε λίγο πιο ειλικρινείς μεταξύ μας: η «ευκαιρία που χάθηκε» δεν ήταν αυτή που παρουσιάζεται στην παρέμβαση του κ. Χειμώνα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα για την ανάδειξη του Δ.Σ του Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ στην Ημαθία.

Επιτρέψτε μας μια μικρή υπενθύμιση από την πραγματική εμπειρία του εργατικού κινήματος. Η ΔΑΣ χρόνια τώρα επισημαίνει τον ρόλο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που λειτουργεί σαν αμορτισέρ, σαν μηχανισμός ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, ώστε να μην κατευθύνεται σε σύγκρουση με τις κυβερνητικές επιλογές και την εργοδοσία, με την ουσία των αντιλαϊκών νόμων που έχουν τη σφραγίδα όλων των μορφών και αποχρώσεων των αστικών κυβερνητικών σχημάτων. Πόσες φορές δεν είδαμε «συνεργασίες» ετερόκλητων δυνάμεων σε δεκάδες σωματεία, δυνάμεων της ΔΑΚΕ, της ΠΑΣΚΕ, «ανεξάρτητων» και κάθε λογής «προοδευτικών», που ξαφνικά έβρισκαν μεταξύ τους μαγική σύμπνοια, αρκεί να εξασφάλιζαν ότι οι δυνάμεις της ΔΑΣ θα μείνουν εκτός;

Τόση ενότητα, πραγματικά συγκινητική. Σχεδόν θα ζήλευε κανείς, αν δεν ήξερε τον σκοπό της.

Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς μακριά: από Εργατικά Κέντρα μέχρι Ομοσπονδίες, συμμαχίες της στιγμής στήθηκαν μόνο και μόνο για να αποκλειστεί η γραμμή που δε σηκώνει νερό στο κρασί της, που δεν παζαρεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων και που χαλάει την «ομαλή λειτουργία» των προγραμμάτων της εκάστοτε κυβέρνησης. Άρα, ας μη μιλάμε για «χαμένες ευκαιρίες ενότητας», όταν η «ενότητα» περιορίζεται στο να μοιραστούν καρέκλες μεταξύ όσων συμφωνούν ότι … δεν πρέπει να αλλάξει τίποτα.

Όσο για τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη προφανώς και είναι τεράστιες γιατί κυβερνά τα τελευταία 6 χρόνια, αλλά θα ήταν τουλάχιστον αφελές - ή βολικό - να ξεχάσουμε ότι όλα τα αστικά κόμματα, είτε λέγονται ΝΔ, είτε ΠΑΣΟΚ, είτε ΣΥΡΙΖΑ, υπηρέτησαν και υπηρετούν, εφάρμοσαν τις μνημονιακές πολιτικές, που έκοψαν μισθούς, δώρα και δικαιώματα στο Δημόσιο, πίνουν νερό στο όνομα της Ε.Ε. Οι ίδιοι χώροι, που σήμερα εμφανίζονται ξαφνικά να ανησυχούν για την κατάσταση του συνδικαλισμού, ήταν εκείνοι που έριχναν νερό στον μύλο όλων των αστικών κυβερνήσεων, που ψήφισαν νόμους οι οποίοι τσάκισαν τους δημόσιους υπάλληλους.

Κατανοητό λοιπόν το άγχος να μη δυναμώσουν οι ταξικές δυνάμεις της ΔΑΣ γιατί θα χαλάσει το αφήγημα ότι «όλοι μαζί μπορούμε», όταν κάποιοι επιμένουν να θυμίζουν ποιοι πραγματικά ευθύνονται για την κατάσταση που ζούμε.

Αν, λοιπόν, όντως θέλουμε να μη χαθούν κι άλλες ευκαιρίες, η λύση δεν είναι να ξαναβαφτεί το ίδιο μωσαϊκό των «συνεργασιών κορυφής». Η λύση είναι να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων με σαφή ταξικό προσανατολισμό ενάντια στη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση που μεθοδεύουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Γιατί, ξέρετε … μερικές ευκαιρίες δε χάνονται τυχαία. Χάνονται επειδή κάποιοι φροντίζουν πολύ επίμονα να μην εμφανιστούν ποτέ.

Και μέσα σε όλα αυτά, ακούγεται και μια αγωνία για το «προεδρείο». Η πάγια θέση μας για αντιπροσωπευτικό-αναλογικό προεδρείο στα σωματεία δεν είναι κάποια παραξενιά της ΔΑΣ ούτε κάποια παράταιρη εμμονή. Είναι η έκφραση της ίδιας της θέλησης των εργαζομένων, όπως αποτυπώνεται στις κάλπες. Αν κάποιοι δυσκολεύονται να το αποδεχτούν, το πρόβλημα δε βρίσκεται στη «χαμένη ευκαιρία» αλλά στο ότι δεν τους βολεύει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας

Επομένως, το ζήτημα δεν είναι ένα υποτιθέμενο ενιαίο μέτωπο που δεν έγινε. Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι κάθε φορά που κρίνεται αν θα ακουστούν οι ταξικές δυνάμεις, εμφανίζονται ξαφνικά «ενωτικοί» σωτήρες που θέλουν την ενότητα … αρκεί να είναι φτιαγμένη στα μέτρα τους.

Τελικά, ορισμένες ευκαιρίες δεν χάνονται από αδράνεια. Χάνονται, επειδή κάποιοι φροντίζουν πολύ να μη δοθούν ποτέ.