Η Ελλάδα μπορεί να περνάει κρίση, μα υπάρχει κι εκείνη η άλλη Ελλάδα.
Η Ελλάδα του τσίπουρου και της γράπας, της παρέας που μαζεύεται χωρίς πολλά-πολλά,
της γειτονιάς που ακόμα ανασαίνει στα συνοικιακά καφενεία.
Σ’ ένα συνοικιακό καφενείο στη Βέροια, το τάβλι χτυπάει ρυθμό, το γέλιο μπερδεύεται με τον καπνό,
κι η αυτοσχέδια μουσική –μια κιθάρα, ένα ακορντεόν ένα κλαρίνο και ένα τύμπανο ή και μόνο φωνές–
σπάει τη σιωπή της καθημερινότητας.
Είναι η μικρή Ελλάδα που αντέχει∙
με την απλότητα, τη ζεστασιά και το μεράκι της.






 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου