Στο Δημοτικό συμβούλιο Βέροιας το θέμα της άσκησης η μη ένδικων μέσων για την υπόθεση του τραυματισμού του Γιαννη Αβραμιδη που κέρδισε το πρώτο Δικαστήριο.

 

Π ε ρ ί λ η ψ η

Εισήγηση στο Δ.Σ. για την άσκηση ή μη ενδίκων μέσων κατά της υπ’ αριθμ. Α472/2025 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας.

Στη Βέροια, σήμερα στις 29 Οκτωβρίου του έτους 2025, ημέρα της εβδομάδας Τετάρτη και ώρα 10:00, στο Δημοτικό Κατάστημα Βέροιας, συνήλθε σε Τακτική συνεδρίαση η Δημοτική Επιτροπή, ύστερα από την αριθμ. 27/24-10-2025 γραπτή πρόσκληση του Προέδρου που δόθηκε σε όλα τα μέλη σύμφωνα με το άρθρο 75 του Ν.3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης».

Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νόμιμη απαρτία αφού επί συνόλου 9 μελών βρέθηκαν παρόντα 7 μέλη.

Παρόντες

Απόντες

1.

Στ. Ασλάνογλου, Πρόεδρος

Στ. Διαμάντης (δήλωσε κώλυμα)

Χρ. Μακρίδης

Θ. Κορωνάς

2.

Β. Παπαδόπουλος

3.

Κ. Βασιλειάδης

4.

Α. Λαζαρίδης

5.

Α. Δέλλας

6.

Α. Τσαχουρίδης (Αναπλ.μέλος)

7.

Α. Βενιόπουλος

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος εισηγούμενος το 2ο θέμα της ημερήσιας διάταξης, έθεσε υπόψη της Επιτροπής το από 23-10-2025 εισηγητικό σημείωμα του Δημάρχου Κωνσταντίνου Βοργιαζίδη, που έχει ως εξής:

 «Θέμα: Γνωμοδότηση για την άσκηση ή μη ενδίκων μέσων, κατά της υπ΄αριθ. Α472/2025 Απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας (Υπόθεση Αβραμίδη ).

Παρακαλούμε τη Δημοτική Επιτροπή :

Να αποφανθεί για την άσκηση ή μη ενδίκων μέσων, κατά της Α472/2025 Απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας (Υπόθεση Αβραμίδη ), σύμφωνα με την συν/νη γνωμοδότηση των Δικηγόρων του Δήμου μας, σε υπόθεση απόφασης με Αριθ 472/02025.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ Δ/ΝΣΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

Την 30-09-2025 μας κοινοποιήθηκε η υπ’ αριθμ. Α472/2025 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας , η οποία εκδόθηκε επί της αγωγής του Ιωάννη Αβραμίδη κατά του Δήμου Βέροιας , απορρίπτοντας την αγωγή του κατά το μέρος που στρέφεται κατά του Ελληνικού Δημοσίου και κατά τα λοιπά 

«Δέχεται εν μέρει την αγωγή κατά τα λοιπά.

Υποχρεώνει τον εναγόμενο Δήμο να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των εκατόν ογδόντα τεσσάρων χιλιάδων τριακοσίων ογδόντα έξι ευρώ και εβδομήντα λεπτών (184.386,70 ευρώ), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής ως την πλήρη εξόφληση με το οριζόμενο στο άρθρο 45 του ν. 4607/2019 επιτόκιο, και κηρύσσει την απόφαση προσωρινά εκτελεστή, κατά το μέρος αυτό.

Αναγνωρίζει την υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των εξακοσίων εξήντα πέντε χιλιάδων διακοσίων πενήντα επτά ευρώ και είκοσι οκτώ λεπτών (665.257,28 ευρώ), από το οποίο ποσό 317.305,28 ευρώ νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής ως την πλήρη εξόφληση με το οριζόμενο στο άρθρο 45 του ν. 4607/2019 επιτόκιο, και το λοιπό ως εξής: α) το ποσό των 172.800 ευρώ σε μηνιαίες δόσεις των 2.400 ευρώ, που θα καταβάλλονται την τρίτη ημέρα κάθε μήνα για το χρονικό διάστημα από 19.1.2024 έως 19.01.2030, β) το ποσό των 42.240 ευρώ σε μηνιαίες δόσεις των 880 ευρώ που θα καταβάλλονται την τρίτη ημέρα κάθε μήνα για το χρονικό διάστημα από 1.1.2026 έως 1.1.2030 και γ) το ποσό των 132.912 ευρώ σε μηνιαίες δόσεις των 1.846 ευρώ που θα καταβάλλονται την τρίτη ημέρα κάθε μήνα για το χρονικό διάστημα από τις 19.1.2024 έως τις 19.1.2030, νομιμοτόκως με το οριζόμενο στο άρθρο 45 του ν. 4607/2019 επιτόκιο από τότε που καθίσταται ληξιπρόθεσμη εκάστη δόση με την πάροδο της ως άνω δήλης ημέρας (τρίτης ημέρας κάθε μήνα) δίχως αυτή να καταβληθεί, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα παραπάνω.

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.».

Ειδικότερα δε , οι τόκοι για το προσωρινά εκτελεστό ποσό των 184.386,70 ευρώ ανέρχονται στο ποσό 15.204,27 ευρώ . 

Η προθεσμία για την άσκησης έφεσης κατά της αναφερόμενης ως άνω απόφασης , σύμφωνα με τα άρθρα 81 επ. ΚΔΔ, είναι 60 ημέρες από την επίδοσης της απόφασης , ήτοι εν προκειμένω η έφεση κατά αυτής πρέπει να έχει ασκηθεί μέχρι την 29/11/2025. 

   Ι. Ειδικότερα ,επί των νομικών ζητημάτων που εγείρονται επί της επίδικης απόφασης και κατά πόσο αυτά δύναται να θεμελιώσουν λόγους έφεσης και πιο συγκεκριμένα επί των επιμέρους κονδυλίων που επιδικάστηκαν , λεκτέα είναι τα κάτωθι:

Κατ’ αρχήν, το επιδικασθέν κονδύλιο θετικής ζημίας ( που αντιστοιχεί σε δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε ο ενάγων λόγω του επίδικου τραυματισμού του), έκρινε το Δικαστήριο ότι πρέπει να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Δήμος να του καταβάλει το ποσό των 92.677,36 ευρώ, να αναγνωριστεί, δε, η υποχρέωσή του να του καταβάλει το ποσό των 110.805,28 ευρώ, (σύνολο το άθροισμά τους το ποσό των 203.482,64 ευρώ ) το οποίο επιδικάστηκε νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής ως την πλήρη εξόφληση, κατ’ αποδοχή των σχετικών ισχυρισμών του .

Επί αυτού, δέχθηκε το Δικαστήριο ότι αποδείχθηκε η καταβολή εκ μέρους του ενάγοντος του συνολικού ποσού των 203.482,64 ευρώ, που αντιστοιχεί σε δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε λόγω του επίδικου τραυματισμού του. Δέχτηκε την αναγκαιότητα και το ύψος αυτών, τα οποία συνάγονται από ιατρικές γνωματεύσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και δαπάνες οι οποίες ήταν αναγκαίες για τα εν γένει έξοδα των συνοδών – γονέων του, όταν μετακινούνταν αυτοί και ο ίδιος από πόλη σε πόλη, καθόσον, κατά την κοινή πείρα και λογική, η παρουσία συνοδού ήταν αναγκαία στην περίπτωση του ενάγοντος καθ’ όλο το χρονικό διάστημα των μετακινήσεών του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της Χώρας, δεδομένης της κατάστασης στην οποία αυτός βρισκόταν. Συνεπώς επί αυτού του κονδυλίου κρίνουμε ότι ορθώς έκρινε το δικάσαν Δικαστήριο , δεδομένου ότι αποδείχτηκε από προσκομισθείσες αποδείξεις και έξοδα . 

Περαιτέρω , όσον αφορά το επιδικασθέν κονδύλιο της αμοιβής υπηρεσιών δύο έμπειρων επ’ αμοιβή προσώπων, τα οποία είτε από κοινού κατά ορισμένες ώρες της ημέρας, όταν η φροντίδα του το επιβάλλει είτε σε εν μέρει, άλλως σε εν όλω και εναλλάξ ωράριο εργασίας, θα καλύπτουν τις ανάγκες της καθημερινής του περιποίησης επί 24ώρου βάσεως, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να υποχρεωθεί ο Δήμος να καταβάλει στον ενάγοντα αποζημίωση, η οποία πρέπει να περιοριστεί ( κάνοντας δεκτή σχετική ένσταση του Δήμου Βέροιας, για συνυπολογισμό του εξωϊδρυματικού επιδόματος που έλαβε ο ενάγων για το ανωτέρω χρονικό διάστημα, συνολικού ποσού 40.290,66 ευρώ [(33.133,50 ευρώ (736,30 ευρώ μηνιαίως από 1.8.2019 έως 30.4.2023) + 7.157,16 ευρώ (795,24 ευρώ μηνιαίως από 1.5.2023 έως 19.1.2024)], με το οποίο τελεί σε σχέση αντιστοιχίας κατά τα ανωτέρω, κατ’ αποδοχή ως βάσιμου του σχετικού ισχυρισμού του εναγόμενου Δήμου ) κατά τα ανωτέρω στο ποσό των 91.709,34 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής ως την πλήρη εξόφληση.

Επί αυτού, κρίνουμε πως κατ’ αρχήν ορθώς απεφάνθη το Δικαστήριο , κατόπιν υποβολής σχετικής ένστασής μας , για περιορισμό του αιτούμενου κονδυλίου λόγω λήψης του εξωϊδρυματικού επιδόματος , πλην όμως έχουμε την άποψη ότι ενδεχομένως να είναι υπερβολικό το κονδύλιο για τις υπηρεσίες δύο έμπειρων επ’ αμοιβή προσώπων, στο σύνολο του εισοσιτετραώρου. 

Όσον αφορά την επιδικασθείσα υποχρέωση του εναγόμενου Δήμου, κατ’ άρθρα 929 και 930 ΑΚ, να καταβάλει στον ενάγοντα ως αποζημίωση ποσό που αυτός θα κατέβαλε στο μέλλον σε τρίτο πρόσωπο, το οποίο θα προσλάμβανε επ’ αμοιβή για τον σκοπό αυτό, και το οποίο προσδιορίζεται, κατά τα ανωτέρω, στο μηνιαίο ποσό των 2.400 ευρώ και συνολικά στο ποσό των 172.800 ευρώ, το οποίο πρέπει να καταβάλλεται μηνιαίως, μέσα στο πρώτο τριήμερο κάθε μήνα, για το χρονικό διάστημα από 19.1.2024 έως 19.01.2030 (80 ευρώ x 30 ημέρες x 72 μήνες), εντός του οποίου είναι δυνατόν να προβλεφθεί, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, η έκταση της σχετικής δαπάνης, αφού ο ενάγων θα συνεχίσει να είναι πλήρως εξαρτώμενος από την φροντίδα και περιποίηση τρίτου προσώπου (οικιακής βοηθού - νοσοκόμας), για την ημερήσια απασχόληση του οποίου θα κατέβαλε.

Επί αυτού , κατ’ αρχήν έχουμε την γνώμη ότι το Δικαστήριο ορθώς απέρριψε το αίτημα του ενάγοντος για εφάπαξ καταβολή του συνολικού ποσού, λόγω έλλειψης συνδρομής σπουδαίου λόγου, κατά συνεκτίμηση των επιδικασθέντων ποσών. Επιπρόσθετα, ορθώς απέρριψε την ένδικη αξίωση του ενάγοντος όσον αφορά το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, ήτοι από 19.01.2030 και μέχρι τη συμπλήρωση του 75ου έτους της ηλικίας του, το Δικαστήριο καθώς αφορά σε μελλοντικό βίο διάρκειας εβδομήντα πέντε (75) ετών του ενάγοντος και, συνεπώς, ενόψει της πολύ μεγάλης διάρκειας του μελλοντικού αυτού χρονικού διαστήματος απορρίφθηκε ως προώρως ασκηθείσα (ΔΕφΑθ 1667/2024, 2183/2024 κ.α.). Πλην όμως και το ποσό των 2.400 ΕΥΡΩ, μηνιαίως θεωρούμε ότι ενδεχόμενα να είναι υπερβολικό, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν στο όμοιο κονδύλιο παραπάνω. 

Όσον αφορά, τη θεμελίωση της αποθετικής ζημίας του ενάγοντος από την απώλεια στο μέλλον εισοδήματος εξαιτίας της ανικανότητάς του προς άσκηση του επαγγέλματος του γυμναστή ή άλλου παρεμφερούς επαγγέλματος ως αποφοίτου ΤΕΦΑΑ ορθώς απορρίφθηκε . Αντίθετα, αναγνώρισε την υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να καταβάλει στον ενάγοντα ως διαφυγόντα κέρδη το μηνιαίο ποσό των 880 ευρώ και συνολικά το ποσό των 42.240 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 1.1.2026 έως 1.1.2030 (880 ευρώ x 48 μήνες), μηνιαίως, καταβαλλόμενο μέσα στο πρώτο τριήμερο κάθε μήνα, κατ’ απόρριψη του αιτήματος της αγωγής περί εφάπαξ καταβολής του συνολικού ποσού, λόγω έλλειψης συνδρομής σπουδαίου λόγου.

Επί αυτού , έχουμε την άποψη ότι ορθώς υπολόγισε τα διαφυγόντα κέρδη με τον ελάχιστο μηνιαίο μισθό . Παράλληλα ορθώς απέρριψε το Δικαστήριο , ως προς την ένδικη αξίωση του ενάγοντος , για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, ήτοι από 1.1.2030 και μέχρι τη συμπλήρωση του 75ου έτους της ηλικίας του, λαμβάνοντας υπόψη ότι αφορά σε μελλοντικό βίο διάρκειας εβδομήντα πέντε (75) ετών του ενάγοντος και, συνεπώς, ενόψει της πολύ μεγάλης διάρκειας του μελλοντικού αυτού χρονικού διαστήματος και ιδίως της έλλειψης δυνατότητας πρόβλεψης του ύψους του κατώτατου μισθού σε βάθος χρόνου, η αξίωση αυτή συναρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από παράγοντες μελλοντικούς, απρόβλεπτους και μη δυνάμενους να προσδιορισθούν από τώρα και συνεπώς το σχετικό κονδύλι ορθώς απορρίφθηκε ως προώρως ασκηθέν .

Ως προς το κονδύλιο των βέβαιων μελλοντικών εφάπαξ δαπανών, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι η αναγκαιότητα αυτών και τα σχετικά ποσά αποδεικνύονται με τις προαναφερόμενες 11.804/10.05.2024 και 11.805/10.05.2024 ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις του νευρολόγου Γεωργίου Μπαλαμούτσου και του φυσιάτρου Αλέξανδρου Τολιόπουλου, κρίνει ότι πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 6.500 ευρώ, ήτοι 1.150 ευρώ για την τοποθέτηση ραμπών και την κατασκευή μηχανισμού άρσης, 270 ευρώ για την αντικατάσταση rollator, 670 ευρώ για την αντικατάσταση ποδηλάτου εκγύμνασης ποδιών, 150 ευρώ για την αντικατάσταση ειδικού τραπεζιού και 4.260 ευρώ για την ετήσια αντικατάσταση των ναρθήκων των ποδιών και των χεριών του, αντίστοιχα (560 ευρώ και 150 ευρώ ετησίως x 6 έτη) από το χρόνο άσκησης της αγωγής έως το έτος 2029, επιδικαζόμενο σε κεφάλαιο εφάπαξ, λόγω συνδρομής, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σπουδαίου λόγου, κατ’ άρθρο 930 Α.Κ., συνιστάμενου στην ανάγκη άμεσης και βέλτιστης κατά το δυνατόν αντιμετώπισης των ιδιαίτερα αυξημένων αναγκών του ενάγοντος, ένεκα της ιδιαιτέρως σοβαρής και μη αναστρέψιμης κατάστασης της υγείας του.

Επί αυτού ορθώς απορρίφθηκε η ένδικη αξίωση του ενάγοντος όσον αφορά την ετήσια αντικατάσταση των ναρθήκων των ποδιών και των χεριών του για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα έως το 2077, η οποία συναρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από παράγοντες μελλοντικούς, απρόβλεπτους και μη δυνάμενους να προσδιορισθούν από τώρα.

 Ως προς το κονδύλιο των βέβαιων μελλοντικών επαναλαμβανόμενων δαπανών, το Δικαστήριο, έκρινε ότι η αναγκαιότητα αυτών και τα σχετικά ποσά αποδεικνύονται με τις προαναφερόμενες 11.804/10.05.2024 και 11.805/10.05.2024 ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις του νευρολόγου Γεωργίου Μπαλαμούτσου και του φυσιάτρου Αλέξανδρου Τολιόπουλου, ενώ το σχετικό κόστος προκύπτει, κατά προσέγγιση, και από τα παραστατικά που προσκομίστηκαν και αφορούν τις δαπάνες στις οποίες ήδη έχει υποβληθεί ο ενάγων και ακολούθως έκρινε ότι πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του Δήμου να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 1.846 ευρώ μηνιαίως και συνολικά το ποσό των 132.912 ευρώ για το χρονικό διάστημα από το χρόνο άσκησης της αγωγής έως τις 19.1.2030 (1.846 ευρώ x 72 μήνες), καταβαλλόμενο μέσα στο πρώτο τριήμερο κάθε μήνα.

Επί αυτού , έχουμε την άποψη κατ’ αρχήν ότι ορθώς απέρριψε το αίτημα του ενάγοντος περί εφάπαξ καταβολής του συνολικού ποσού, λόγω έλλειψης συνδρομής σπουδαίου λόγου κατά συνεκτίμηση των επιδικασθέντων ποσών. Ορθώς επίσης απέρριψε ως προς την ένδικη αξίωση του ενάγοντος όσον αφορά το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, ήτοι μέχρι τη συμπλήρωση του 75ου έτους της ηλικίας του, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι αφορά σε μελλοντικό βίο διάρκειας εβδομήντα πέντε (75) ετών του ενάγοντος και, συνεπώς, ενόψει της πολύ μεγάλης διάρκειας του μελλοντικού αυτού χρονικού διαστήματος, η αξίωση αυτή συναρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από παράγοντες μελλοντικούς, απρόβλεπτους και μη δυνάμενους να προσδιορισθούν από τώρα και συνεπώς το σχετικό κονδύλιο ορθώς απερρίφθη ως πρόωρος ασκηθέν. Κατά τα λοιπά , κατά την άποψή μας, ενδεχομένως υπερβολική είναι η επιδίκαση του συγκεκριμένου κονδυλίου και ποσού χωρίς προσκόμιση αποδείξεων για το μέλλον έως το έτος 2030 με μόνη την μαρτυρική κατάθεση των ιατρών . Θεωρούμε ότι το εν λόγω κονδύλιο ενδεχομένως δεν αποδείχτηκε επαρκώς . 

Ως προς την αξιούμενη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τη σημερινή και μελλοντική κατάσταση της υγείας του ενάγοντος της οποίας δικαιούται να λάβει χρηματική ικανοποίηση ευλόγου ποσού, κατ’ άρθρο 932 ΑΚ, αλλά και κατ΄άρθρο 931 ΑΚ , ανερχόμενου σε 100.000 ευρώ και 100.000 ευρώ , νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής ως την πλήρη εξόφληση, ποσό που κατά την γνώμη μας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εύλογο.

Ειδικότερα, όσον αφορά τις μέλλουσες απαιτήσεις του , το Δικαστήριο αποφάσισε ότι «… Άλλωστε, ο ενάγων δύναται να ασκήσει νέα αγωγή, με την οποία, επικαλούμενος τυχόν περιστατικά που συνιστούν μεταβολή των ήδη υπαρχόντων ή απρόβλεπτη επιδείνωση ή χειροτέρευση της κατάστασης της υγείας του, να επιδιώξει την καταβολή πρόσθετης αποζημίωσης, πέραν της ήδηεπιδικασθείσας(ΔΕφΙωαν51/2017).». 

   ΙΙ. Επί της δυνατότητας άσκησης έφεσης.  

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, εάν ασκηθεί εκ μέρους του αντιδίκου έφεση, κατά της πρωτόδικης οριστικής απόφασης οφείλουμε να ασκήσουμε, εντός του νομίμου χρόνου, που προαναφέρθηκε , έφεση, πλήττοντας ιδίως και μεταξύ άλλων , τα κονδύλια, για επιδίκαση του ποσού που αφορά την απασχόληση 2 ατόμων για πλήρες εικοσιτετράωρο , το κονδύλιο για μελλοντικές επαναλαμβανόμενες δαπάνες , ακόμη και κυρίως την απαλλαγή του Ελληνικού Δημοσίου, και με δεδομένη την επιφύλαξη του Δικαστηρίου σχετικά με την δυνατότητα του αντιδίκου να προσφύγει με αγωγή και για το μετέπειτα του έτους 2030 χρονικό διάστημα, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, έτσι ώστε να αποτραπεί η δημιουργία δεδικασμένου, για όσα έχουν κριθεί.

   Συνεπώς, δυνάμει των ως άνω αναφερόμενων , συντρέχει λόγος άσκησης ενδίκου μέσου και εισηγούμαστε την άσκησή του, για τους ως άνω αναλυτικά αναφερομένους λόγους , ιδίως δε σε περίπτωση επιφύλαξης του αντιδίκου και για το μετέπειτα χρονικό διάστημα, πλέον του έτους μέχρι το οποίο του επιδικάστηκαν τα ποσά που προαναφέρθηκαν (μετά το 2030) και μη παραίτησής του, τόσο από την άσκηση ενδίκου μέσου, κατά της οριστικής απόφασης, όσο και για το μετέπειτα του 2030 χρονικό διάστημα, μετά το οποίο απέρριψε το πρωτόδικο δικαστήριο την ένδικη αγωγή του, ως προώρως ασκηθείσα.

    ΙΙΙ. Πλην όμως , λάβαμε γνώση της από 21.10.2025 αίτησης του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενάγοντος , δυνάμει της οποίας υποβλήθηκε αίτημα συμβιβαστικής επίλυσης της υπό κρίση διαφοράς , η οποία κατά το αίτημά της , έχει επί λέξει ως εξής :

«….Μετά ταύτα, κατόπιν εκδόσεως της ανωτέρω απόφασης και με σκοπό να αποφύγουν αμφότερα τα μέρη περαιτέρω δικαστικούς αγώνες και προς όφελος και των δύο πλευρών, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, δηλώνω πως, υπό την προϋπόθεση ότι ο Δήμος Βεροίας θα συμφωνήσει να παραιτηθεί από την άσκηση ενδίκων μέσων κατά της παραπάνω απόφασης και θα τηρήσει τα συμφωνούμενα στο πλαίσιο του παρόντος συμβιβασμού, δέχομαι :

Α) να παραιτηθώ από όλες τις απαιτήσεις μου για το μετά τον Ιανουάριο του 2030 χρονικό διάστημα, με μόνη εξαίρεση αξιώσεις που τυχόν θα αφορούν ενδεχόμενες χειρουργικές επεμβάσεις, εφόσον αυτές γίνουν εντός της ελληνικής επικράτειας.

Β) να παραιτηθώ από το ½ των οφειλόμενων τόκων που αντιστοιχούν στα ήδη καταβληθέντα σε εκτέλεση της ως άνω απόφασης ποσά (184.386,70 ευρώ).

Γ) να μην ασκήσω έφεση ή άλλο ένδικο μέσο κατά της ανωτέρω απόφασης.

Δ) το μη καταβληθέν σε εμένα ποσό-κεφάλαιο των 665.257,28 ευρώ το οποίο μου έχει επιδικασθεί και δεν μου έχει ακόμη καταβληθεί, να μου καταβληθεί σε 4 ισόποσες διαδοχικές ετήσιες άτοκες δόσεις, καταβλητέα εκάστη εξ αυτών εντός του πρώτου τετραμήνου κάθε έτους, αρχής γενομένης από το έτος 2026.».

ΙV. Δεδομένης της υποβληθείσας αίτησης συμβιβαστικής επίλυσης της επίδικης διαφοράς ,θέτουμε υπόψη σας επί του νομικού πλαισίου τα κάτωθι: 

  Σύμφωνα με το άρθρο 871 ΑΚ, με τη σύμβαση του συμβιβασμού, οι συμβαλλόμενοι διαλύουν, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, μια έριδά τους ή μια αβεβαιότητα, για κάποια έννομη σχέση, αρκεί το αντικείμενο της σύμβασης αυτής να μην έχει εξαιρεθεί από την ιδιωτική πρωτοβουλία, γιατί, στην αντίθετη περίπτωση, η εν λόγω σύμβαση θεωρείται σαν να μην έγινε (άρθρα 174 Και 180ΑΚ) . Με αβέβαιη σχέση εξομοιώνεται και η επισφαλής απαίτηση. Από τη διάταξη αυτή σαφώς συνάγεται ότι προϋπόθεση του συμβιβασμού είναι πλην άλλων, και η συμφωνία των ενδιαφερομένων για τον τερματισμό της μεταξύ τους φιλονικίας ή αβεβαιότητος ως προς κάποια έννομη σχέση, με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Οι αμοιβαίες υποχωρήσεις των συμβαλλομένων θεωρούνται κατά την κοινή αντίληψη και μπορεί να είναι νομικής ή πραγματικής φύσεως. Αρκεί το ένα συμβαλλόμενο μέρος να προβαίνει σε μια θυσία, γιατί σε αντίστοιχη θυσία προβαίνει και το άλλο συμβαλλόμενο μέρος. Η υποχώρηση μπορεί να συνίσταται και στην παραίτηση του συμβαλλόμενου από τα ένδικα μέσα κατά οριστικής ή και τελεσίδικης απόφασης (ΑΠ 1257/2017, ΑΠ 313/2013) . Η υποχώρηση στην οποία προβαίνει το ένα μέρος δεν είναι απαραίτητο να είναι ισάξια προς την υποχώρηση του άλλου μέρους. Αν δεν υπάρχει φιλονικία ή αβεβαιότητα ή η υπάρχουσα λύεται με υποχώρηση μόνο του ενός εκ των μερών, τότε δεν πρόκειται για συμβιβασμό, αλλά για άλλου είδους σύμβαση. Για τη σύναψη της συμβάσεως συμβιβασμού απαιτείται πρόταση του ενός των συμβαλλομένων μερών με περιεχόμενο την, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, διάλυση της έριδος ή αβεβαιότητος και αποδοχή αυτής από το έτερο μέρος. Η σύμβαση συμβιβασμού είναι υποχρεωτική για τους συμβαλλομένους, γεγονός που σημαίνει, ότι τα μέρη δεν μπορούν να προβάλλουν αξιώσεις από τις οποίες παραιτήθηκαν με το συμβιβασμό και αν κάποιο από τα μέρη τις προβάλλει, αποκρούεται από το άλλο μέρος με την ανατρεπτική ένσταση της συνάψεως συμβιβασμού. 

Δηλαδή, με το συμβιβασμό τερματίζεται οριστικώς η διαφορά και δεν μπορεί πλέον να λυθεί με διαφορετικό τρόπο η έννομη σχέση, που ρυθμίστηκε με αυτόν, το δε δικαστήριο, αν προταθεί η ένσταση του συμβιβασμού, οφείλει να διατυπώσει το διατακτικό της αποφάσεώς του, σύμφωνα με το περιεχόμενο του συμβιβασμού (ΑΠ 876/2020 δημ. στην ιστοσελίδα ΑΠ) . 

Εξάλλου, η από τον ένα συμβαλλόμενο παραίτηση από την επιδίωξη τυχόν μελλοντικών απαιτήσεων, δε συνιστά ούτε υποκρύπτει σύμβαση άφεσης χρέους, καθόσον τέτοια σύμβαση δεν μπορεί να αφορά μελλοντική οφειλή, αλλά προϋποθέτει υπάρξαν ή υπαρκτό, κατά τον χρόνο της σύναψής της, χρέος και όχι μελλοντικό, αόριστο ή εντελώς άγνωστο (ΟλΑΠ 6/2019 δημ. ΝΟΜΟΣ, Απόστολος Γεωργιάδης-Ενοχικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, 1999, σελ. 4β4) · 

Ακόμα και αν τα πράγματα εξελιχθούν κατά τρόπο διαφορετικό απ`ό, τι είχαν προβλέψει τα μέρη, ο συμβιβασμός δεν μπορεί κατ`αρχήν, να ανατραπεί, παρά μόνο στην εξαιρετική περίπτωση που μετά τη κατάρτισή του επέλθουν δυσμενείς συνέπειες, έξω και πέρα από την κανονική ανθρώπινη πρόβλεψη.

 Ειδικότερα, οι συμβαλλόμενοι ρυθμίζοντας τις αμοιβαίες παραχωρήσεις τους προς το σκοπό άρσης της έριδας ή αβεβαιότητας, ξεκινούν με αφετηρία την εξέλιξη των πραγμάτων σε ορισμένη προβλεπτή έκταση, ώστε αν τα πράγματα εξελιχθούν κατά τρόπο διαφορετικό απ` ό, τι είχαν φανταστεί και ιδίως στην περίπτωση που μετά τη σύναψη του συμβιβασμού επέλθουν περιστατικά, τα οποία βρίσκονται έξω από κάθε, ανθρώπινη πρόβλεψη, θεωρείται τότε ότι τα περιστατικά αυτά δεν αποτέλεσαν αντικείμενο του συμβιβασμού.

Σημειώνεται ότι παραίτηση από την επιδίωξη τυχόν μελλοντικών απαιτήσεων δε συνιστά ούτε υποκρύπτει σύμβαση άφεσης χρέους, καθόσον τέτοια σύμβαση δεν μπορεί να αφορά μελλοντική οφειλή, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην παραπάνω νομική σκέψη. 

Περαιτέρω, πρέπει να αποδέχεται τον συμβιβασμό ο ίδιος ο αντίδικος ή να παρέχει ειδική πληρεξουσιότητα στον πληρεξούσιο δικηγόρο του για να προβεί - για λογαριασμό του στην παραίτηση από τυχόν μελλοντικές απαιτήσεις του που συνδέονται με το ατύχημα. 

       Δηλαδή η υποχώρηση από την πλευρά του ενάγοντος αναφέρεται στην παραίτηση από τα ένδικα μέσα και από μελλοντικές αξιώσεις του και από την πλευρά του εναγομένου στην εξόφληση της επιδικασθείσας αποζημίωσης και την παραίτηση επίσης από την άσκηση των ενδίκων μέσων (ΑΠ 973/2006 ΝοΒ 2006 σελ. 1479).

    Δέον όπως τονιστεί ότι, η από αυτόν παραίτηση από την επιδίωξη τυχόν μελλοντικών απαιτήσεων δε συνιστά ούτε υποκρύπτει σύμβαση άφεσης χρέους, καθόσον τέτοια σύμβαση δεν μπορεί να αφορά μελλοντική οφειλή και η τυχόν παραίτηση από αυτή αποτελεί συμφωνία προσδιοριστική της έκτασης της ενοχής εκ των προτέρων (ΕφΛαρ 495/2008 και ΕφΚρ 273/2006 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ, Απόστολος Γεωργιάδης-Ενοχικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, 1999, σελ. 484).

 Αν μετά τη νομότυπη κατάρτιση του συμβιβασμού, ο ενάγων ασκήσει νέα αγωγή, αφορώσα αποζημίωση για μελλοντική ζημία, από την οποία παραιτήθηκε στα πλαίσια του συμβιβασμού, προκειμένου να καθορισθεί το ύψος των απαιτήσεών του, ως προς τις οποίες και εξοφλήθηκε, παρέχεται στο άλλο μέρος η δυνατότητα να προβάλλει την καταλυτική της αγωγής ένσταση εξόφλησης κατά το άρθρο 416 ΑΚ (ΑΠ 1175/2009 ΝΟΜΟΣ).

    Ακόμα και αν τα πράγματα εξελιχθούν κατά τρόπο διαφορετικά απ` ό,τι είχαν προβλέψει τα μέρη, ο συμβιβασμός δεν μπορεί κατ` αρχήν να ανατραπεί, παρά μόνο στην εξαιρετική περίπτωση που μετά τη κατάρτισή του επέλθουν δυσμενείς συνέπειες, έξω και πέρα από την κανονική ανθρώπινη πρόβλεψη [ΕφΠατρ 232/2006 ΑχΝομ 2007 σελ. 47, ΕφΛαρ 171/2004 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ, Αθαν. Γ. Κρητικός-Αποζημίωση από Αυτοκινητικά ατυχήματα, 2008, σελ. 836-837).

IV. Επί των αρμοδιοτήτων της Δημοτικής Επιτροπής και Δημοτικού Συμβουλίου. 

Εξάλλου, Δυνάμει του άρθρου 72 ν.3852/2010, μεταξύ των αρμοδιοτήτων της Δημοτικής Επιτροπής του Δήμου είναι μεταξύ άλλων , «Να αποφασίζει για την υποβολή …….. για την άσκηση ή μη όλων των ένδικων βοηθημάτων και των ένδικων μέσων, καθώς και για την παραίτηση από αυτά, πλην των περιπτώσεων δικών που αφορούν στον προσδιορισμό ή τη μετατροπή της εργασιακής σχέσης μεταξύ εργαζομένων και του Δήμου, στις οποίες η άσκηση ενδίκων μέσων είναι υποχρεωτική. Επίσης, αποφασίζει τον συμβιβασμό ή την κατάργηση δίκης που έχει αντικείμενο ποσό έως εξήντα χιλιάδες (60.000) ευρώ, πλέον ΦΠΑ. Όταν το αντικείμενο της δίκης είναι άνω του ποσού αυτού, τότε εισηγείται τη λήψη απόφασης από το δημοτικό συμβούλιο. Δεν επιτρέπεται συμβιβασμός ή κατάργηση δίκης για απαιτήσεις μισθών, επιδομάτων, αποζημιώσεων, εξόδων παράστασης, εξόδων κίνησης και γενικά μισθολογικών παροχών οποιασδήποτε μορφής, εξαιρουμένων εκείνων για τις οποίες το νομικό ζήτημα έχει επιλυθεί με απόφαση ανωτάτου δικαστηρίου. Η απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής για τις περιπτώσεις των προηγούμενων εδαφίων, πλην αυτών που αφορούν στον προσδιορισμό ή τη μετατροπή της εργασιακής σχέσης κατά τα προβλεπόμενα στο πρώτο εδάφιο, λαμβάνεται ύστερα από γνωμοδότηση δικηγόρου, η έλλειψη της οποίας συνεπάγεται ακυρότητα της σχετικής απόφασης. Η παρούσα ρύθμιση ισχύει και όταν η αρμοδιότητα ασκείται από το δημοτικό συμβούλιο».

Από το γράμμα και το πνεύμα του άρθρου 72 του ν. 3852/2010, αλλά κυρίως από το περιεχόμενο της έννοιας της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των Ο.Τ.Α., συνάγεται ότι οι Δήμοι δεν έχουν αναπότρεπτη και αμετάκλητη υποχρέωση να ασκούν ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα κατά δικαστικών αποφάσεων σε κάθε περίπτωση και ένδικη υπόθεση. Το συγκεκριμένο δικαίωμα κρίνεται κάθε φορά ad hoc από την αρμόδια Δημοτική Επιτροπή (και για σοβαρότερα θέματα από τοΔημοτικό Συμβούλιο στο οποίο παραπέμπει προς κρίση) με βάση τις αρχές της χρηστής διοίκησης, της προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος και της τήρησης της νομιμότητας και πάντοτε στο πλαίσιο της συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτοτέλειας.

Για τον λόγο αυτό και προβλέπεται δικαίωμα του Δήμου να παραιτηθεί από ένδικα βοηθήματα, μετά από εκτίμηση ότι η συγκεκριμένη απόφαση προασπίζεται τις ανωτέρω αναφερόμενες αρχές του διοικητικού δικαίου.

V. Συμπερασματικά, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω μεμονωμένα αλλά και συνδυαστικά μεταξύ τους, κατ’ αρχήν οφείλετε να αποφανθείτε επί του αιτήματος συμβιβαστικής επίλυσης και παραίτησης από τα ένδικα μέσα. 

 Εν κατακλείδι, η ενδεχόμενη συμφωνία, εφόσον αποφασίσετε θετικά για το συμβιβασμό, πρέπει σε κάθε περίπτωση να περιλαμβάνει την από τον αντίδικο παραίτηση από την άσκηση των ενδίκων μέσων, την παραίτηση από την επιδίωξη τυχόν μελλοντικών απαιτήσεων, ενώ ακόμα και αν τα πράγματα εξελιχθούν κατά τρόπο διαφορετικό απ` ό, τι είχαν προβλέψει τα μέρη, ο συμβιβασμός δεν μπορεί καταρχήν, να ανατραπεί. Επίσης να αποδέχεται τον συμβιβασμό ο ίδιος ο αντίδικος (δια του νομίκμου δικαστικού συμπαραστάτη) ή να παρέχει ειδική πληρεξουσιότητα στον πληρεξούσιο δικηγόρο του για να προβεί - όπως πράγματι προέβη - για λογαριασμό του στην παραίτηση από τυχόν μελλοντικές απαιτήσεις του που συνδέονται με το ατύχημα 

Όσον δε αφορά την διαφαινόμενη επιφύλαξη στο αίτημά του , για μελλοντικές χειρουργικές επεμβάσεις , εφόσον το κάνετε αποδεκτό, απαιτείται να συγκεκριμενοποιηθεί κατά την άποψή μας , ώστε να αφορά μόνο τις τελείως απαραίτητες χειρουργικές επεμβάσεις , οι οποίες θα λάβουν χώρα σε δημόσια νοσοκομεία του εσωτερικού και να καλύπτει μόνο ότι δεν καλύπτουν οι ασφαλιστικοί φορείς και μόνο κατά το υπερβάλλον ποσό. 

Επίσης για το σκέλος της κατά τεσσάρων ατόκων δόσεων καταβολή του επιδικασθέντος κεφαλαίου , απαιτείται ο ακριβής χρονικός προσδιορισμός της κάθε μία δόσης και αντίστοιχα η εξόφληση.

Παρακαλούμε για τις άμεσες ενέργειες σας, δεδομένου ότι η προθεσμία για την άσκηση έφεσης λήγει στις 29/11/2025.

Η παρούσα γνωμοδότηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη και δεν δεσμεύει με το περιεχόμενο της.» 

Και κάλεσε την Επιτροπή ν’ αποφασίσει σχετικά.

Πρόεδρος: Το 2ο θεμα είναι η Εισήγηση στο Δ.Σ. για την άσκηση ενδίκων μέσων κατά της υπ’ αριθμ. Α472/2025 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας. Υπόθεση Αβραμίδη 

Τσαχουριδης Κύριε πρόεδρε μου δίνετε σας παρακαλώ το λόγο;

Πρόεδρος: Βεβαίως.   

Τσαχουριδης: Η υπόθεση Αβραμίδη όπως ξέρετε έχει βγει, το δημοτικό συμβούλιο θα πρέπει να αποφασίσει για τον συμβιβασμό η όχι, μετά από αίτηση των αντιδίκων και στην συνέχεια στην άσκηση ή μη των μέσων. 

Πρόεδρος: Να πω κι εγώ κάτι, επειδή είναι πάνω από εξήντα χιλιάδες 60,000€, εμείς σαν οικονομική επιτροπή, κάτω από εξήντα χιλιάδες 60.000€ παίρνουμε αποφάσεις για συμβιβασμό, αυτή είναι πάνω από εξήντα 60.000€, πρέπει να πάει στο δημοτικό συμβούλιο και να συμπληρώσω κάτι, τα μέλη όσον αφορά την εισήγηση τους θα την κάνουν στο δημοτικό συμβούλιο. Συμφωνείτε;

Πρόεδρος: Συμφωνείτε να πάει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο;

Μέλη: Ναι.

Η Δημοτική Επιτροπή μετά από διαλογική συζήτηση, αφού έλαβε υπόψη :

Το από 23-10-2025 εισηγητικό σημείωμα του Δημάρχου

Τη με αριθμ.πρωτ. 37664/23-10-2025 γνωμοδότηση της Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου

Την αριθμ.472/2025 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας

Την Πρόταση του Προέδρου.

Τις διατάξεις των άρθρων 72 & 74Α του Ν.3852/2010 όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν.

Αποφασίζει Ομόφωνα

Εισηγείται τη λήψη απόφασης από το Δημοτικό Συμβούλιο επί του θέματος «Άσκηση ή μη ενδίκων μέσων κατά της υπ’ αριθμ. Α472/2025 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας».

Η απόφαση έλαβε αύξοντα αριθμό 468 / 2025

.................................................................………………………...………………………...............................

Αφού εξαντλήθηκαν τα θέματα της ημερήσιας διάταξης λύθηκε η συνεδρίαση, συντάχθηκε το πρακτικό αυτό και υπογράφηκε ως εξής:

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΤΑ ΜΕΛΗ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ

ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΛΛΑΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΣΑΧΟΥΡΙΔΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΒΕΝΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ακριβές Απόσπασμα

Βέροια

 13-11-2025

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΡΓΙΑΖΙΔΗΣ